Wychowanie w duchu religijnym - Dary Ducha Św. - POBOŻNOŚĆ

No właśnie, gdybym zapytała każdego z was czy jesteś pobożny, to myślę, że każdy odpowiedziałby;  przecież modlę się , chodzę do kościoła, to chyba jestem pobożny. Czy aby na pewno pobożność polega tylko na modlitwie i chodzeniu do kościoła?  Pobożność to nie to co często widać na zewnątrz, ale to co jest w sercu ukryte. By zrozumieć znaczenie i sens pobożności  warto przypatrzeć się wielu świętym, którzy dzięki rozwijaniu w swoim życiu daru pobożności osiągnęli  świętość. Takim wzorem do naśladowania w pobożności dla nas Polaków jest  Święty Jan Paweł II. Życie Karola Wojtyły od dzieciństwa było przepełnione pobożnością, co to znaczy? Znaczy to, że wszystko co robił miało odniesienie do Boga. Bóg był na pierwszym miejscu, bo tak powinno wyglądać życie człowieka pobożnego. Jeśli Bóg nie jest na pierwszym miejscu, tylko  na którymś tam, bo są rzeczy ważniejsze, które bardziej absorbują nasze serce, to nie można o takim człowieku powiedzieć że jest pobożny. 
To co przepełniało serce Jana Pawła II uwidoczniało się  w postawie na zewnątrz w Jego życiu, a  nie w powierzchownym udawanie przed Bogiem, że wszystko jest ok. Pobożność to nie ilość godzin modlitw, chodzenia do kościoła na zaliczenie przed Pierwszą Komunią , Bierzmowaniem, czy  ślubem.
Można być pobożnym na zewnątrz, jeśli nasz zewnętrzny wygląd jest wynikiem naszej wewnętrznej pobożności. Starajmy się przede wszystkim o pobożność wewnętrzną, którą ksiądz w audycji radiowej  na temat pobożności   porównał  do tańczącej pary na parkiecie. Jednym słowem można powiedzieć, że pobożność to taniec z Bogiem, ale uwaga; to Pan Bóg prowadzi. Jeśli damy się prowadzić Bogu to myślę, że będzie to zdrowa pobożność.
Dlatego Panie prosimy Cię w Duchu Świętym, abyś prowadził nas w tym życiowym tańcu naszych modlitw, błagań, próśb, które do Ciebie kierujemy. Amen.