Wychowanie w Duchu Religijnym - I odpuść nam nasze winy

Jezus polecając modlić się Modlitwą Pańską mówi w Ewangelii „Jeśli bowiem przebaczycie ludziom ich przewinienia, i wam przebaczy Ojciec wasz niebieski. Lecz jeśli nie przebaczycie ludziom, i Ojciec wasz nie przebaczy wam waszych przewinień” (Mt 6, 12.14-15). To jest istotą prawdy o Miłości Miłosiernej Bożego przebaczeniu naszych grzechów.
  Pomyśl, ileż to razy miałeś żal do kogoś, byłeś zły, nawet wściekły na tego, kto wyrządził ci krzywdę. Chętnie odpłaciłbyś mu tym samym, aby poczuł jak to boli. Ale gdy zastanowimy się, wyciszymy swoje  emocje trwając na modlitwie, bo bez niej nie mielibyśmy sił wybaczyć wyrządzoną krzywdą, po jakimś czasie mija nam złość do przeciwnika. Wybaczamy  mu, czyli odpuszczamy , bo przecież powinno nam zależeć z całego serce, by i nam Bóg wybaczył, odpuścił winy. Bez pogodzenia się z Bogiem, żałowania za swoje winy, nasze serca byłyby wzburzone, a jednak  Pan Bóg odpuszcza nam  drobne winy od razu, a cięższe - w Sakramencie Pokuty.
Pan Jezus bardzo często przypomina nam poprzez Ewangelie o tym, abyśmy kochali bliźniego. Bliźniego, to znaczy każdego bez wyjątku człowieka. A kochać - znaczy także wciąż wybaczać. Tak jak i nam wybaczają inni ludzie, i jak wciąż wybacza nam grzechy kochający nas Bóg.
Jeżeli chcemy żyć dobrze, zasłużyć na miłość Boga i ludzi oraz na życie wieczne, musimy starać się naśladować Pana Jezusa. A On odpuszczał winy wszystkim, którzy szczerze pragnęli poprawy: Marii Magdalenie, łotrowi skazanemu wraz z Nim na śmierć. Odpuścił nawet swoim oprawcom, prosząc Boga: Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą co czynią.
   Ojciec Święty Jan Paweł II przebaczył nawet Ali Agcy, swemu niedoszłemu zabójcy. Dlatego i my, prosząc Boga: ODPUŚĆ NAM NASZE WINY, przebaczajmy także naszym winowajcom.