Zielona Szkoła 2021

Kiedy każdy z nas zajął miejsce w autobusie, siedząc wygodnie zasłuchani w to, co  mówi pani Marcelina, która była naszym z wielu przewodników, wyruszyliśmy z Wielkopolski do Małopolski. Przedstawiając  krótką historię o Krakowie, Wieliczce i Ojcowskim Parku Narodowym zachęcała nas do uważnego słuchania przewodników, którzy będą nas oprowadzali.
  Trasa do Krakowa prowadziła przez przepiękną Dolinę Prądnika i Ojcowski Park Narodowy, obok położonego na wzgórzu Zamku w Pieskowej Skale oraz Maczugi Herkulesa, czyli stojącej poniżej zamku wysokiej skały w kształcie maczugi. Potężna skała, przypominająca broń mitycznego olbrzyma,  powstała na skutek niszczącej działalności wiatru i mrozu. Pobyt w tym wspaniałym miejscu upamiętniliśmy grupowym i indywidualnym zdjęciem (zapraszamy do naszej GALERII ZDJĘĆ)
  Przy pomocy Bożej Opatrzności i pięknej pogodzie ruszyliśmy  w stronę Krakowa, gdzie przy Wawelu oczekiwała nas pani Asia – przewodnik. Zwiedzanie zaczęliśmy rejsem statkiem po Wiśle. Po miłych wrażeniach udaliśmy się do Zamku Królewskiego i Katedry, zwiedzając tylko z zewnątrz. Później zeszliśmy nad Wisłę przed smoczą jamę do ziejącego ogniem Smoka Wawelskiego i zrobiliśmy pamiątkowe zdjęcie. Dalej przeszliśmy Traktem Królewskim na Rynek by zwiedzić Kościół Mariacki, w którym znajduje się przepiękny ołtarz drewniany wykonany przez Wita Stwosza. Zwiedziliśmy również Sukiennice, Barbakan, Planty, Pałac Biskupów Krakowskich (słynne okno papieskie).
 Po całym dniu aktywnego zwiedzania zakwaterowaliśmy w Hotelu, w którym zjedliśmy kolację, by nabrać sił i o godzinie 20.15 udaliśmy się na Rynek, by zobaczyć jak Kraków wygląda nocą. I tu była dla wszystkich bardzo miła niespodzianka od Siostry Dyrektor Teresy – pyszne lody, za które dziękujemy. Widok Krakowa w nocy jest piękny, aż żal było wracać do Hotelu.
Następny dzień to środa. Po śniadaniu z bagażem udaliśmy się do autokaru. Z uśmiechem na twarzy rozpoczęliśmy modlitwę dziękując Bogu za szczęśliwą noc, jak również  prosząc o błogosławieństwo, potrzebne łaski na rozpoczynający się dzień,  Matkę Bożą, by otaczała nas Matczyną miłością nas i tych, których po drodze spotkamy. Anioła Stróża prosiliśmy, by czuwał nad nami, a szczególnie nad panem Robertem – kierowcą podczas drogi, by szczęśliwie wrócić do Ostrowa.
 I tak pełni ufności w Bogu ruszyliśmy do Wieliczki. Wieliczka będąca jedną z największych atrakcji turystycznych w Polsce, wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Wykute w soli piękne komory, niesamowite podziemne jeziora, majestatyczne konstrukcje ciesielskie i unikalne solne rzeźby. Blisko 3 kilometry krętych korytarzy. By to móc zobaczyć na własne oczy musieliśmy zejść na głębokość 135 metrów pod ziemię krętymi schodami. Kręte korytarze zaprowadziły nas do przepięknej Kaplicy Świętej Kingi patronki Kopalni. Na szczególną uwagę podczas zwiedzania w tej Kaplicy zwróciły ściany ukazujące życie Jezusa od Narodzin do Zmartwychwstania. Wszystko co widzieliśmy  było wykonane z soli. Niesamowite arcydzieła, których człowiek nie mógłby sobie wyobrazić, a co dopiero wykonać i to z soli.
 Oczarowani tym wszystkim udaliśmy się do jednej z wielu restauracji na obiad, restauracji gdzie na wielkim telewizorze mogliśmy jaszcze raz zobaczyć te miejsca, w których byliśmy.
 Po obiedzie wyjechaliśmy na powierzchnię prawdziwą windą górniczą. Podczas podróży windą towarzyszyły nam niesamowite emocje.
 Upamiętnieniem pobytu w Wieliczce – Kopalni Soli oprócz zdjęć był czas na kupienie pamiątek. Dzieci i młodzież z wielkim entuzjazmem w  autobusie dzieliły  się swoimi wrażeniami, pamiątkami, jednym słowem mówiąc, szkoda że musimy już wracać.
  Podsumowując wycieczkę pani Marcelina przeprowadziła krótki konkurs polegający na odpowiedzi na zadawane pytania. Było dobrze.
 Na zakończenie wycieczki słowa podziękowania skierowała Siostra Dyrektor Teresa, mówiąc: Bogu, za ogrom łaski otrzymanych podczas tych dni  i wracamy cali i zdrowi. Pani Marcelinie, za przygotowanie i zorganizowanie wycieczki, panu Robertowi (kierowcy) za ostrożną jazdę, że szczęśliwie wróciliśmy. ( Na podziękowanie składały się skromne upominki ). Dziękuję wszystkim za wszystko i Wam też droga młodzieży i dzieci.
  Kiedy ktoś powiedział : „Że ptak jest piękny kiedy śpiewa, kwiat kiedy kwitnie, a człowiek kiedy dziękuje…” W myśl tych słów Dominika w imieniu wszystkich wychowanków  słowa podziękowania skierowała  do Siostry Dyrektor Teresy. Dziękujemy, że każdego dnia doświadczamy wielkiej dobroci, która jak mówił św. Jan Paweł II „Jest w ciele ludzkim zdolność wyrażania miłości, tej miłości, w której człowiek staje się darem,” i właśnie za ten wielki dar miłości dziękujemy" - powiedziała Dominika wręczając małą niespodziankę.