Roraty

Często słyszymy: „Nie czuję już klimatu świąt. W dzieciństwie to było co innego, ale teraz…?”. Prezenty zazwyczaj z wiekiem nie cieszą już tak bardzo jak kiedyś, a i częściej zauważamy, że przy wigilijnym stole więcej jest pierogów niż życzliwości. To wszystko może przygnębiać.  Adwent jest właśnie po to, żebyśmy w czasie świąt nie czuli się zawiedzeni, pomimo niesprzyjających okoliczności. Ale jak to osiągnąć?
  Okres przed świętami Bożego Narodzenia to dobra okazja do zadania sobie ważnych pytań dotyczących osobistej relacji z Jezusem: co w niej niedomaga i co możemy poprawić? Ale uwaga, nie chodzi o oskarżanie siebie, ale o pogłębienie przyjaźni z Chrystusem.
Po co? By nadzieja i radość serca przepełniały nas bardziej niż świąteczny sernik. Wtedy też chętniej będziemy okazywać innym życzliwość – nie bez powodu mówi się w święta o ciepłej, rodzinnej atmosferze.
    To od nas zależy jak przeżyjemy ten Adwent. Co zechcemy zmienić w swoim życiu i postępowaniu. Oby dobre pragnienia i postanowienia nie przysłoniły kolorowe bombki, mikołaje i świąteczne choinki. Bóg oczekuje czegoś więcej: czystego ludzkiego serca, które kochając – nie rani i jak śnieżnobiały opłatek smakuje dobrocią.
  W Adwentowej zadumie, zamyśleniu i rozmodleniu dzieci i młodzież w naszym Ośrodku w każdy czwartek przez czas Adwentu będą  uczestniczyć w rannych Mszach świętych zwanych RORATAMI przychodząc do kaplicy z zapalonymi lampkami.
 1 grudnia uczestnicząc w pierwszej Roratnej Mszy św. Ks. Dominik, który towarzyszy nam w drodze adwentowej, przygotowującej nas na  święta Bożego Narodzenia poświęcił obraz błogosławionych Sióstr Elżbietanek - Męczenniczek, z którymi zapoznajemy się na spotkaniach comiesięcznych, a który został powieszony na jednej ze ścian kaplicy.
  Drodzy, życzę wam, abyśmy u końca tegorocznego Adwentu spotkali żywego Chrystusa, oby to nie były jedynie spotkania z choinką, która i tak uschnie, albo kolorowymi bombkami które prędzej czy później się porozbijają. Niech Boże Narodzenie nie będzie tylko uganianiem się za Prezentami gwiazdkowymi. Czekajmy i spotkajmy Chrystusa żywego. Wołajmy więc z radością jak pierwsi Chrześcijanie: Marana-tha, Przyjdź Panie Jezu!