Roraty

Adwent w polskiej rzeczywistości religijnej jest szczególne pięknym okresem liturgicznym. Przemawia za tym bardzo rozbudowana w naszej tradycji jego symbolika oraz znaczenie. Liturgia Adwentu trwa cztery tygodnie, a ostatni IV tydzień jest pełnym napięcia i radości oczekiwaniem na Narodzenie się Mesjasza.  Najbardziej charakterystycznym zwyczajem adwentowym, szczególnie w Polsce, są Roraty.
Msza roratnia, czyli wotywna o Najświętszej Maryi Pannie sprawowana jest wcześnie rano tak, że mrok świątyni rozpraszają jedynie zapalone świece. Roraty to czas, kiedy razem z Maryją oczekujemy na wybawienie, jakie przyniosą światu narodziny Zbawiciela. Podczas tej rannej mszy Maryję symbolizuje specjalna świeca zwana roratką. W tradycji przyjmuje się, że jest ona znakiem Maryi, która jako jutrzenka zwiastuje „wschodzące słońce” – Jezusa Chrystusa. Adwent ma być radosnym czasem oczekiwania i przygotowywania.
 By tak się stało  otwierajmy nasze serca każdego dnia i prośmy Boga by nam wskazywał drogę, na której z pomocą Maryi przygotujemy nasze serca na narodziny Jej syna, a naszego ZBAWICIELA.
 W takiej zadumie, zamyśleniu i rozmodleniu pragniemy przeżywać  czasu Adwentu z naszymi wychowankami, którzy pragną spełnić jedno z wielu Adwentowych postanowień, a mianowicie uczestniczyć w porannej Mszy świętej zwane  RORATAMI przychodząc do kaplicy z zapalonymi lampionami.
   Drodzy, życzę wam, abyśmy u końca tegorocznego Adwentu spotkali żywego Chrystusa, oby to nie były jedynie spotkania z choinką, która i tak uschnie, albo kolorowymi bombkami które prędzej czy później się porozbijają. Niech Boże Narodzenie nie będzie tylko uganianiem się za prezentami gwiazdkowymi. Czekajmy i spotkajmy Chrystusa żywego otwierając i dając Mu swoje serca na mieszkanie.