Specjalny Ośrodek Wychowawczy Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety - We wspólnocie Kościoła przepraszamy Boga i ludzi

We wspólnocie Kościoła przepraszamy Boga i ludzi

Categories: | Author: Emilia Ziółkowska | Posted: 2020-01-28 | Views: 392

WE WSPÓLNOCIE KOŚCIOŁA PRZEPRASZAMY BOGA I LUDZI
To temat kolejnego spotkania, trzyletniego programu duszpasterskiego pod hasłem "Eucharystia daje życie" , które odbyło się 12 grudnia dla dzieci i młodzieży w naszym Ośrodku. Już na początku Mszy św., kapłan mówi po pozdrowieniu: Uznajmy przed Bogiem, że jesteśmy grzeszni … Następuje chwila milczenia. Należy ją wykorzystać do uznania naszej grzeszności, i faktu potrzeby nawrócenia, potrzeby miłosierdzia. Zauważmy, że wszyscy, zarówno wierni, jak i kapłan uznają swoją grzeszność przed świętym Bogiem. Publiczny charakter aktu pokuty wiąże się z prawdą, że moja grzeszność nie jest wyłącznie moją osobistą sprawą. Dlatego wyznaję swoją grzeszność nie tylko samemu Bogu, ale też Kościołowi. Na moich grzechach Kościół bowiem realnie traci, tak samo, jak zyskuje na moim uświęceniu.

Zobacz galerię zdjęć

Czyż można w grzechu przyjmować dar Bożego Słowa i Ciała? Nie sposób na gruncie wiary stanąć przed Bogiem, nie uznając w pokorze swej niegodziwości. Akt pokuty, jest uznaniem win wobec Boga i człowieka: "Spowiadam się Bogu wszechmogącemu i wam, bracia i siostry". Tym samym uznaję, że mój grzech nie tylko był odwróceniem się od Boga, odrzuceniem Jego woli i miłości ale także zranił kogoś z moich braci i sióstr. Akt pokuty jest taką chwilą prawdy o nas. Gdy mówię: "moja wina, moja bardzo wielka wina", to zdobywam się na gest podobny do tego, z jakim chory człowiek staje wobec lekarza. Ten gest, uznanie swej choroby, ma pomóc Boskiemu Lekarzowi w postawieniu diagnozy, w uleczeniu nas z tej choroby duszy, której może do końca nie rozpoznajemy i wobec której jesteśmy bezsilni.
Grzech jest bowiem tym, co przeszkadza nam w zjednoczeniu się w pełni z Bogiem i braćmi. Takie wyznanie oczyszcza, sprawia, że Kościół grzeszników uświęca się, prostuje swoje drogi. I jeszcze gest uderzenia się w piersi. Wskazuje on na mnie, na mój grzech, przeczy obłudzie, tłumaczeniom, że coś mi nie wyszło, że właściwie grzech to wypadek przy pracy, że winni są ci, którzy namówili. Wreszcie ten gest wskazuje na serce - źródło dobra i zła: "Z serca bowiem człowieka pochodzą złe zamysły" . Poznawszy swoją słabość i grzeszność otwiera się na działanie łaski Bożej, na dar Miłosierdzia Bożego.
Akt pokuty może mieć różne formy. W Mszale rzymskim są 4 wersje.
Najczęściej praktykowaną formą aktu pokuty podczas Eucharystii jest:
Spowiadam się Bogu wszechmogącemu * i wam, bracia i siostry, * że bardzo zgrzeszyłem * myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem: Bijąc się w piersi mówią: moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina. Przeto błagam Najświętszą Maryję, zawsze Dziewicę, * wszystkich Aniołów i Świętych, * i was, bracia i siostry, * o modlitwę za mnie * do Pana Boga naszego.
Celebrans prosi o odpuszczenie grzechów:
Niech się zmiłuje nad nami Bóg wszechmogący * i odpuściwszy nam grzechy, * doprowadzi nas do życia wiecznego.

ZAPAMIĘTAJ!!!
Od szczerego aktu pokuty na Mszy św. zależy przyjęcie dar Bożego Słowa i Ciała Chrystusa.


Aktualności We wspólnocie Kościoła przepraszamy Boga i ludzi Categories: \| Author: Emilia Ziółkowska \| Posted: 2020-01-28 \| Views: 392 WE WSPÓLNOCIE KOŚCIOŁA PRZEPRASZAMY BOGA I LUDZI To temat kolejnego spotkania, trzyletniego programu duszpasterskiego pod hasłem "Eucharystia daje życie" , które odbyło się 12 grudnia dla dzieci i młodzieży w naszym Ośrodku. Już na początku Mszy św., kapłan mówi po pozdrowieniu: Uznajmy przed Bogiem, że jesteśmy grzeszni … Następuje chwila milczenia. Należy ją wykorzystać do uznania naszej grzeszności, i faktu potrzeby nawrócenia, potrzeby miłosierdzia. Zauważmy, że wszyscy, zarówno wierni, jak i kapłan uznają swoją grzeszność przed świętym Bogiem. Publiczny charakter aktu pokuty wiąże się z prawdą, że moja grzeszność nie jest wyłącznie moją osobistą sprawą. Dlatego wyznaję swoją grzeszność nie tylko samemu Bogu, ale też Kościołowi. Na moich grzechach Kościół bowiem realnie traci, tak samo, jak zyskuje na moim uświęceniu. Zobacz galerię zdjęć Czyż można w grzechu przyjmować dar Bożego Słowa i Ciała? Nie sposób na gruncie wiary stanąć przed Bogiem, nie uznając w pokorze swej niegodziwości. Akt pokuty, jest uznaniem win wobec Boga i człowieka: "Spowiadam się Bogu wszechmogącemu i wam, bracia i siostry". Tym samym uznaję, że mój grzech nie tylko był odwróceniem się od Boga, odrzuceniem Jego woli i miłości ale także zranił kogoś z moich braci i sióstr. Akt pokuty jest taką chwilą prawdy o nas. Gdy mówię: "moja wina, moja bardzo wielka wina", to zdobywam się na gest podobny do tego, z jakim chory człowiek staje wobec lekarza. Ten gest, uznanie swej choroby, ma pomóc Boskiemu Lekarzowi w postawieniu diagnozy, w uleczeniu nas z tej choroby duszy, której może do końca nie rozpoznajemy i wobec której jesteśmy bezsilni. Grzech jest bowiem tym, co przeszkadza nam w zjednoczeniu się w pełni z Bogiem i braćmi. Takie wyznanie oczyszcza, sprawia, że Kościół grzeszników uświęca się, prostuje swoje drogi. I jeszcze gest uderzenia się w piersi. Wskazuje on na mnie, na mój grzech, przeczy obłudzie, tłumaczeniom, że coś mi nie wyszło, że właściwie grzech to wypadek przy pracy, że winni są ci, którzy namówili. Wreszcie ten gest wskazuje na serce - źródło dobra i zła: "Z serca bowiem człowieka pochodzą złe zamysły" . Poznawszy swoją słabość i grzeszność otwiera się na działanie łaski Bożej, na dar Miłosierdzia Bożego. Akt pokuty może mieć różne formy. W Mszale rzymskim są 4 wersje. Najczęściej praktykowaną formą aktu pokuty podczas Eucharystii jest: Spowiadam się Bogu wszechmogącemu * i wam, bracia i siostry, * że bardzo zgrzeszyłem * myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem: Bijąc się w piersi mówią: moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina. Przeto błagam Najświętszą Maryję, zawsze Dziewicę, * wszystkich Aniołów i Świętych, * i was, bracia i siostry, * o modlitwę za mnie * do Pana Boga naszego. Celebrans prosi o odpuszczenie grzechów: Niech się zmiłuje nad nami Bóg wszechmogący * i odpuściwszy nam grzechy, * doprowadzi nas do życia wiecznego. ZAPAMIĘTAJ!!! Od szczerego aktu pokuty na Mszy św. zależy przyjęcie dar Bożego Słowa i Ciała Chrystusa. Return to previous page